ਕਬਰ ਤੇ ਸੀਨ ਪੇਰੋਵ ਹੈ. 58x69
ਰੂਸੀ ਲੋਕ ਕਥਾਵਾਂ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਸਰੋਤ ਰਹੀਆਂ ਹਨ. ਕਬਰ 'ਤੇ ਤਿੰਨ :ਰਤਾਂ: ਮਾਂ, ਭੈਣ, ਪਤਨੀ.
ਬੁੱ .ੀ ਮਾਂ ਦਾ ਬੇਕਾਬੂ ਸੋਗ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਰ ਦੀ ਕਬਰ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਲੱਕੜ ਦੇ ਕਰਾਸ ਤੋਂ ਨਾ ਪਾੜ.
ਭੈਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਸ਼ਾਂਤ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤ ਹੈ. ਸਮਾਂ ਚੰਗਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਯਾਦਾਂ ਮਿਟਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸੋਗ ਨੂੰ ਦਿਲਾਸਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ.
ਜਵਾਨ ਵਿਧਵਾ, ਛਾਤੀ ਦਾ ਦੁੱਧ ਪਿਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਯਤੀਮ ਦਾ ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ. ਉਹ ਬੜੀ ਹੁਸ਼ਿਆਰੀ ਨਾਲ ਨੇੜੇ ਲੰਘ ਰਹੇ ਸਿਪਾਹੀ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਹੈ। ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਸੋਗ ਦਾ ਕਾਲਾ ਸਕਾਰਫ਼, ਲਗਭਗ ਉਸਦੇ ਮੋersਿਆਂ ਤੋਂ ਡਿੱਗਣਾ, ਉਸ ਦੇ ਸੋਗ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਂਦਾ ਹੈ. ਉਸ ਦਾ ਦੁੱਖ ਝੂਠਾ ਹੈ, ਛੁਟਕਾਰਾ.
ਰੂਪਕ ਰਚਨਾ ਸੰਕੇਤਕ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਹੈ. ਤਾਜ਼ੇ ਕਬਰ ਦੇ ਪਿੱਛੇ, ਜਿਸ 'ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਸੋਗ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕੋਈ ਟੁੱਟੀਆਂ ਸਲੀਬਾਂ ਨਾਲ ਕਈ ਛੱਡੀਆਂ ਕਬਰਾਂ ਵੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ. ਮਨੁੱਖੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਛੋਟੀ ਹੈ, ਕਿਸੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਦੀ ਮੌਤ, ਇਸ ਲਈ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਤਜਰਬੇਕਾਰ, ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੰਘਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਰਾਹ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਲਈ ਰੁਕਾਵਟ ਨਹੀਂ.
ਲੇਖਕ ਉਸਦੀਆਂ ਨਾਇਕਾਵਾਂ ਵਿਚਲੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਰੰਗ ਨਾਲ ਅੰਤਰ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ: ਮਾਂ - ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਗੂੜੇ ਨੀਲੇ, ਭੈਣ - ਹਲਕੇ ਭੂਰੇ, ਪਤਨੀ - ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਸੰਤਰੀ.
ਰਚਨਾਤਮਕ ਤੌਰ ਤੇ, ਸਾਰੇ ਅੰਕੜੇ ਇਕ ਵਰਸੈਕਸ - ਇਕ ਕਰਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਤਿਕੋਣ ਵਿਚ ਫਿੱਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ.
ਅਸਮਾਨ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾ hardਖਾ ਹੈ. ਇਕ ਪਾਸੇ, ਇਹ ਬੇਦਾਗ ਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਇਸ ਨੂੰ ਭਾਰੀ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ. ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੀਵਨ ਹੀ, ਪਾੜੇ ਅਤੇ ਹਨੇਰੇ ਚਟਾਕ ਨਾਲ, ਅਸਮਾਨ ਸਿਰਫ ਕਬਰ 'ਤੇ ਸੋਗ ਦੇ ਭਾਰੀ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਨਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਦਾਸ ਆਸ਼ਾਵਾਦ ਦਾ ਇੱਕ ਨੋਟ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਬਿਨਾਂ ਸ਼ੱਕ ਸਧਾਰਣ ਯਥਾਰਥਵਾਦੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ, ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕਤਮਕ ਅਤੇ ਰੂਪਕ ਸਮੱਗਰੀ ਵਿਚਲੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਕਲਾਸਕੀਵਾਦ ਦੇ ਯੁੱਗ ਤੋਂ ਪੱਛਮੀ ਪੇਂਟਿੰਗ ਦੀਆਂ ਉੱਤਮ ਮਿਸਾਲਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਪੇਂਟ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ. ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ, ਕਲਾਕਾਰ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਦਾ ਛੋਟਾ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ.
