ਤਿੰਨ - ਪਰੋਵ. 123.5x167.5
ਮਹਾਨ ਕਲਾਕਾਰ ਦਾ ਕੰਮ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ, ਦੁਖਦਾਈ, ਭਾਵਾਤਮਕ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਚਕ, ਡੇ a ਸਦੀ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸਰੋਤਿਆਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਕੰਮ ਦੇ ਨਾਇਕਾਂ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਅਤੇ ਹਮਦਰਦੀ ਬਣਦੀ ਹੈ.
ਬਰਫ਼ ਦੀ ਬਰਫੀਲੇ ਤੂਫਾਨ ਨਾਲ ਬੱਝੀ ਇਕ ਉਜਾੜ ਅਤੇ ਬਦਮਾਸ਼ੀ ਵਾਲੀ ਗਲੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਤਿੰਨ ਬੱਚੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਇਕ ਵੱਡਾ ਟੱਬ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਚਟਾਈ ਨਾਲ coveredੱਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਟੱਬ ਵਿਚੋਂ ਪਾਣੀ ਛਿੜਕਣਾ ਇਕਦਮ ਜੰਮ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਆਈਕਲਾਂ ਵਿਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਇਸ ਲਈ ਲੇਖਕ ਸਰਦੀਆਂ ਦੀ ਠੰਡ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕੰਮ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾਟਕੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ.
ਤਿੰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਅੰਕੜੇ, ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਪਰ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ਥੱਕੇ ਹੋਏ, ਘੋੜਿਆਂ ਦੀ ਤਿਕੜੀ ਵਾਂਗ ਇਕ ਗੱਡੇ ਵਿਚ ਬੰਨ੍ਹੇ ਹੋਏ ਹਨ. ਟੀਮ ਵਿਚ ਇਕਲੌਤੀ ਲੜਕੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਸਿੱਧਾ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਵੱਲ ਮੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ. ਖੁੱਲੇ ਭੇਡ ਦੀ ਚਮੜੀ ਦਾ ਕੋਟ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ, ਪਹਿਨਿਆ ਹੋਇਆ ਸਕਰਟ ਖੋਲ੍ਹਦਾ ਹੈ. ਅੱਖਾਂ ਅੱਧੀਆਂ ਬੰਦ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਤਣਾਅ ਅਤੇ ਅਨੁਭਵੀ ਤਸੀਹੇ. ਉਸ ਦੇ ਵਾਲ ਇਕ ਠੰ windੇ ਹਵਾ ਨਾਲ ਫੁੱਲੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣੇ ਵੱਡੇ ਜੁੱਤੇ ਇਕ ਲੜਕੀ ਦੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ.
ਖੱਬੇਪੱਖੀ ਲੜਕੀ, ਜ਼ਾਹਰ ਹੈ ਕਿ ਤ੍ਰਿਏਕ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਹੈ. ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਨੇ ਲਗਭਗ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਤਾਕਤ ਤੋਂ ਵਾਂਝਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ. ਹੱਥ ਲੰਗੜਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਤਣਾਅ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਤਲੇ ਫਿੱਕੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਗਰਦਨ ਅਤੇ ਦਿੱਖ, ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਅਤੇ ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ, ਦੁਖਦਾਈ ਤਸਵੀਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ, ਮਾਲਕ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਤਿੰਨਾਂ ਦੀ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਲਈ ਕੋਈ ਮਾਡਲ ਨਹੀਂ ਲੱਭ ਸਕਿਆ. ਤਸਵੀਰ ਵਿਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਹੈ. ਕੰਮ ਦੇ ਪਲਾਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਹੈ ਜੋ ਕੰਮ ਦੀ ਨਾਟਕਕਾਰੀ ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਰੱਖਦੀ ਹੈ. ਇੱਕ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੀਨੀਅਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਮੁੰਡਾ ਇੱਕ ਨੇਤਾ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ. ਉਹ, ਦਰਦ ਅਤੇ ਜ਼ੁਕਾਮ 'ਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਂਦਾ, ਆਪਣੀ ਥਕਾਵਟ ਨਹੀਂ ਦਰਸਾਉਂਦਾ. ਸਭ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵੇਖਦਿਆਂ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨਾਲ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ.
ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤ੍ਰਿਏਕ ਦੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਮੋ shoulderੇ ਤੋਂ, ਵਧੇਰੇ ਕੰਮ - ਮਾਸਟਰ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਤੋਂ ਘਬਰਾਉਣ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਰਹਿਮ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ਇਕ ਉਜਾੜ ਗਲੀ, ਇਕ ਮੱਠ ਦੀ ਕੰਧ (ਇਸ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਫਾਟਕ ਦੇ ਉਸ ਹਿੱਸੇ ਨਾਲ ਪਛਾਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਚਿੱਤਰ ਹੈ), ਦੋ ਮਨੁੱਖੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤਾਂ - ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਠੰਡੇ ਤੋਂ ਫਰ ਕੋਟ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟਿਆ, ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੇ ਬੈਰਲ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕਦਾ ਹੈ. ਲੇਖਕ ਸਾਨੂੰ ਬਾਲਗਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਉਂਦਾ. ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਤਸਵੀਰ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਉਹ ਸਿਰਫ ਲੈਂਡਸਕੇਪ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ.
ਨਾਲ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਕੁੱਤਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਖੁਸ਼ ਸੀ. ਠੰ,, ਹਨੇਰੇ ਅਤੇ ਹਨੇਰੀ ਵੇਲੇ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਅਤੇ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਤਬਦੀਲ ਕਰਦਾ ਹੈ.
ਲੇਖਕ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਗਹਿਰੇ ਅਤੇ ਭੋਲੇ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਰੋਸ਼ਨੀ ਸਿਰਫ ਠੰਡ ਦੀ ਧੁੰਦ ਵਿਚੋਂ ਤਿੰਨ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਬਾਹਰ ਖਿੱਚ ਲੈਂਦੀ ਹੈ.
ਇੱਕ ਸਲੇਟੀ, ਉਦਾਸੀ ਵਾਲਾ ਅਸਮਾਨ ਕਈਂ ਉੱਡਦੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦੁਬਾਰਾ ਜ਼ਿੰਦਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਠੰਡ ਤੋਂ ਵੀ ਦੁਖੀ.
ਸਲੇਟੀ, ਗੰਦੀ ਬਰਫ ਦੇ ਪੈਰ, ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ ਬਰੱਸ਼ਵੁੱਡ, ਬਰਫੀਲੇ ਸਲੇਜ. ਉਪਰੋਕਤ ਸਾਰੇ ਚਿੱਤਰ ਦੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ਾ, ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਕਸ਼ਟ ਦੇ ਮਾਹੌਲ ਨਾਲ ਭਰਦੇ ਹਨ.
ਇਹ ਕੰਮ ਇਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਨਿੰਦਿਆ, ਬਾਲ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਿਰੁੱਧ ਵਿਰੋਧ, ਬੱਚਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਇਕ ਨਿਰਦਈ ਰਵੱਈਆ ਬਣ ਗਿਆ.
